Coincidindo co nacemento de santa Bonifiacia, fundadora da congregación das Servas de San Xosé, o 6 de xuño, o templo parroquial da nosa Señora das Neves en Vigo acolleu a eucaristía de acción de grazas polo 150 aniversario da fundación da congregación das «xosefinas». O bispo e administrador apostólico de Tui-Vigo, Mons. Luís Quinteiro, presidiu esta celebración na que deu grazas pola presenza, durante 90 anos, das Servas de San Xosé na diocese tudense a través do colexio situado no barrio obreiro de Teis .
Durante a súa intervención, o prelado Mons. Luís Quinteiro expresou que a vida de santa Bonifacia estivo «chea de fascinación e de dificultade». A través dunha vida escondida, desde o seu taller, a fundadora das Servas de San Xosé albiscou un camiño de Deus, que poucos comprenderon. Neste sentido, o bispo subliñou que «o cristián, en calquera época, ten que comprender a cruz. Santa Bonifacia iluminou a cruz co seu carisma», que incentivou a través do seu taller para a promoción e a evanxelización da muller traballadora.
A comunidade das Servas de San Xosé en Vigo está a vivir este acontecemento do 150 aniversario con ilusión, con alegría e con agradecemento. Para o colexio San Xosé da Guía está a ser «un ano de graza», no que dar a coñecer de maneira especial o carisma e os fundadores da congregación.
Isabel Hiebra, relixiosa das Servas de San Xosé en Vigo, explica que, 90 anos despois da súa chegada á cidade olívica perciben que «hai habido un impacto importante no barrio de promoción e de atención á persoa, de proximidade, de proximidade e, nunha publicación recente de Aquí Teis. Xornal do barrio, o que din é que sempre se sentiron como na casa: acollidos nunha vida e nun ambiente familiar, sinxelo, que é o noso talante e o noso estilo de vida. Foi un espazo de compartir, un fogar, unha familia».
Esther Pérez, «xosefina» desde hai 55 anos
Esther Pérez, relixiosa das Servas de San Xosé desde hai 55 anos, naceu en Valladares, nunha familia con longa «tradición de sacerdotes e de relixiosas», explica. Coñeceu á congregación grazas ao seu tío, «o cura», e graza a unha das súas tías que, como ela, seguiu o carisma de santa Bonifacia, converténdose na primeira viguesa, Serva de San Xosé.
A súa vocación naceu na súa familia, grazas ao coñecemento de Xesús que lle inculcaron de nena e que a levou a sentir fascinación pola vida de Cristo e polo seu Evanxeo. Nese contexto, coñece ás Servas de San Xosé e namórase de «o seu estilo, a súa forma de pensar, de entregarse. Chamoume moito a capacidade de servizo e do traballo ben feito que tiñan», calidades que puido observar no seu tío e na súa tía. Así, «chega un momento —lembra Esther— no que sentes que alto te chama desde o coñecemento que tes de Xesús e decídeste a probar algo distinto, unha entrega aos demais, un servizo á sociedade… Isto enchíame».
Amizade e agarimo son as palabras que acuden a Esther ao facer memoria agradecida destes 55 anos de vocación entregada. Neste tempo, destaca, especialmente, a vida en comunidade, que lle encantou desde o primeiro momento. Agora, a todas as persoas que se poidan estar a expor a vocación relixiosa les convida a «seguir adiante» para a descubrir, paso a paso, cal é o seu sitio na vida, da man de Xesús.
