Co lema «Acoller e coidar a vida, don de Deus», a Igrexa celebra o 25 de marzo, solemnidade da Anunciación do Señor, a Xornada pola Vida.
A Subcomisión Episcopal para a Familia e a Defensa da Vida editou os materiais para a difusión e celebración desta Xornada, coa que se celebra «o misterio máis excelso da nosa fe, a encarnación do Fillo de Deus», como lembran os bispos da Subcomisión na súa mensaxe para este día.
Cal é a mensaxe dos bispos?
Os bispos da Subcomisión Episcopal para a Familia e a Defensa da Vida explican na súa mensaxe deste ano que na solemnidade da Anunciación celebramos que o «si» da Virxe María converteuse na porta que nos abriu todos os tesouros da redención. E puntualizan, «neste sentido acoller a vida humana é o comezo da salvación, porque supón acoller o primeiro don de Deus, fundamento de todos os dons da salvación; de aí o empeño da Igrexa en defender o don da vida humana desde a súa concepción ata a súa morte natural, debido a que cada vida é un don de Deus e está chamada a alcanzar a plenitude do amor».
Por iso, «acoller e coidar cada vida, especialmente nos momentos nos que a persoa é máis vulnerable, convértese así en signo de apertura a todos os dons de Deus e testemuño de humanidade; o que implica tamén custodiar a dignidade da vida humana, loitando por erradicar situacións nas que é posta en risco: escravitude, trata, cárceres inhumanos, guerras, delincuencia, malos tratos».
O cristián, sentinela do Evanxeo da vida
Os bispos lamentan que se permita xuridicamente e promóvase a eliminación da vida por criterios económicos ou utilitarios, alegando «humanidade» e desde o emotivismo. Con todo, afirman «o certo é que acabar cunha vida humana é o máis contrario á verdadeira humanidade». Nesta situación fan unha chamada a acoller e coidar a vida, principalmente a que se atopa nunha situación de maior vulnerabilidade, como é o caso dos concibidos non nados ou dos máis enfermos ou anciáns.
Especialmente convidan os cristiáns a ser «sentinelas» do Evanxeo da vida, porque son testemuñas da súa beleza como don de Deus, e porque vixían para salvagardala de calquera atentado ou manipulación. Ser «sentinela» implica segundo os bispos, «tomar conciencia da necesidade de formarnos e de formar ás xeracións máis novas para coñecer e comprender a verdade do home, creado por Deus, chamado a amar e ser amado en plenitude. De aí a importancia dunha correcta formación da afectividade e a sexualidade, como elementos constitutivos do ser humano que definen a súa identidade».
Os bispos dedican a última parte da súa mensaxe a María, que acolleu «a suprema doazón do que se entregou por nós ata a morte para darnos vida eterna» e que se converteu nunha muller «que acompaña a vida do que sofre na esperanza da vitoria da resurrección e modelo de todo aquel que coida dos irmáns enfermos ou en precariedade».