Como cada ano, o papa Francisco acaba de enviarnos unha mensaxe para esta Coresma. Nela convídanos a iniciar o camiño coresmal á luz da contemplación dun momento moi importante da vida do Señor: a Transfiguración de Xesús.
O Evanxeo da Transfiguración de Xesús proclámase no segundo domingo de Coresma e o papa Francisco proponnos tomar este Evanxeo como guía para a nosa experiencia de preparación para a Pascua.
Na Transfiguración de Xesús vemos a resposta que o Señor deu aos seus discípulos cando estes manifestaron incomprensión cara a El. Poucos días antes deste episodio, produciuse un auténtico enfrontamento entre o Mestre e Pedro, quen rexeitara de plano o seu anuncio da paixón e da cruz. Agora, seis días despois, Xesús tomou a Pedro, a Santiago e ao seu irmán Juan, e levounos aparte, a un monte elevado, e mostroulles a súa gloria. Tamén o Señor tómanos a nós consigo neste tempo litúrxico e lévanos a un lugar apartado. En Coresma convídasenos aos cristiáns «a subir a un monte elevado» a carón de Xesús para vivir xuntos unha experiencia particular de ascese.
A Coresma é un tempo de ascese, é dicir, de adestramento espiritual e físico para o seguimento de Xesús, sobre todo, para superar as nosas faltas de fe e as nosas resistencias para seguilo no camiño da cruz. Aos apóstolos custoulles moito aceptar o camiño da cruz que o Señor lles propuxo e a nós pásanos o mesmo. É necesario que aceptemos este camiño, un camiño costa arriba, que require esforzo, sacrificio e concentración.
Di o Evanxeo da Transfiguración que Xesús «transfigurouse diante deles; o seu rostro resplandecía coma o sol e os seus vestidos viraron brancos coma a luz» (Mt 17, 2). O Señor anticípalles aos discípulos o final do camiño, a meta. Ao final da subida, no cume do monte, aos tres discípulos concedéuselles a graza de ver a Xesús na súa gloria, resplandecente de luz. Tamén o camiño da Coresma que a Igrexa nos convida a percorrer levaranos á gloria de Cristo Resucitado na que nós temos a firme esperanza de participar.
O camiño ascético coresmal, dinos o papa Francisco, ten como meta unha transfiguración persoal e eclesial. Unha transformación que ten o seu modelo na de Xesús e realízase mediante a graza do seu misterio pascual. En orde a alcanzar este obxectivo na Coresma deste ano, o papa proponnos dous camiños a seguir para ascender xunto a Xesús e chegar con El á meta.
O primeiro refírese ao imperativo que o Padre dirixiu aos discípulos no monte Tabor, mentres contemplaban a Xesús transfigurado. Unha voz desde a nube díxolles «Escoitádeo». A primeira indicación é escoitar a Xesús. A Coresma, dinos o papa, é un tempo de graza na medida que escoitamos ao Señor. E o señor fálanos, sobre todo na Palabra de Deus, que a Igrexa nos ofrece na liturxia. Por iso, convídanos a participar na misa e, se non podemos, a meditar as lecturas bíblicas de cada día, mesmo con axuda da internet. Ademais de falarnos nas Escrituras, o Señor faino a través dos nosos irmáns e irmás, especialmente nos máis necesitados.
O segundo camiño para seguir a Xesús que nos recomenda o papa para esta Coresma é loitar contra os nosos medos para afrontar a realidade coas súas fatigas cotiás, coas súas dificultades e contradicións. Ao escoitaren a voz do Pai, «os discípulos caeron debruzados, cheos de temor. Xesús achegándose, tocounos e díxolles: «Erguédevos, non teñades medo». E levantando os ollos, non viron a ninguén fóra de Xesús» (Mt 17, 6 – 8). Non podemos refuxiarnos nunha relixiosidade feita de acontecementos extraordinarios, de experiencias marabillosas, senón que habemos de perder o medo á realidade de cada día para seguilo «a El só».
Coa súa mensaxe para esta Coresma, o papa Francisco convídanos a vivir este tempo como unha forte experiencia de sinodalidade. Aínda que, ás veces, o proceso sinodal parece un camiño arduo e pódenos desalentar, temos de vivilo con empeño e constancia. O que nos espera ao final será algo marabilloso e sorprendente, que nos axudará a comprender mellor a vontade de Deus e a nosa misión de crentes.
Convido a todos os fieis da nosa diocese de Tui-Vigo a compartir xuntos este camiño da Coresma en comuñón con toda a Igrexa. Pido especialmente aos nosos sacerdotes e catequistas que poñan o maior empeño en convocar ás nosas parroquias e comunidades cristiás á graza da conversión e á acollida gozosa da misericordia divina. Así, camiñando sinodalmente na experiencia da conversión, poderemos celebrar cheos de alegría e gozo a festa da Pascua de Resurrección.
Unidos na fe e a oración.
