A mensaxe do Papa Francisco para a Coresma deste ano 2022 proponnos un importante compromiso durante este tempo, tan oportuno para facer cambios na nosa vida: facer o ben a todos, mentres temos a oportunidade.
O Papa cita este coñecido texto da carta aos Gálatas de San Paulo e ao redor del constrúe a súa mensaxe para esta Coresma:
“Non cansemos de facer o ben, porque, se non desfalecemos, cultivaremos os froitos ao seu debido tempo. Por tanto, mentres temos a oportunidade, fagamos o ben a todos” (Ga 6, 9-10).
1.-Sementar
San Paulo evoca a imaxe da semente e a colleita, tan utilizada por Xesús para falar do Reino de Deus. Hai un tempo propicio para sementar con vistas á colleita. O sementador sabe que hai un tempo favorable para poñer a semente no suco. Tamén os cristiáns debemos buscar o tempo oportuno para sementar a semente de Deus nas nosas vidas. A Coresma é un deses tempos porque nos convida á conversión, a cambiar de mentalidade, a comprender que o verdadeiramente importante da nosa vida non radica tanto no posuír como no dar e a discernir que o fin da nosa vida non é acumular, senón sementar o ben e compartir.
Sementando o ben na vida dos demais facémonos colaboradores da acción de Deus e da súa bondade. Sementar o ben para os demais libéranos da estreita lóxica do beneficio persoal e dá ás nosas accións o amplo alcance da gratuidade, introducíndonos no marabilloso horizonte dos benévolos designios de Deus.
O sentido auténtico da vida non se alcanza no curto horizonte da vida terrea, como de modo insuperable pon de relevo a literatura sapiencial cristiá. Por iso hai que alongar a mirada e abrirnos ao último día sen ocaso. O froito completo da nosa vida e das nosas accións é o “froito para a vida eterna” (Xn 4, 36). Esta esperanza é a gran luz que Cristo resucitado trae ao mundo.
2.- Facer o ben desde a esperanza cristiá.
Nos últimos tempos foi o Papa Bendicto XVI, na súa encíclica Spe salvi, quen falou da esperanza cristiá máis detidamente. Coa súa habitual claridade dinos que “para nós que vivimos desde sempre co concepto cristián de Deus e afixémonos a el, o ter esperanza, que provén do encontro real con Deus, resulta xa case imperceptible. Porque chegar a coñecer a Deus, ao Deus verdadeiro, iso é o que significa recibir esperanza” (Spe salvi, 3).
A fe non é só un tender da persoa cara ao que ha de vir e que está totalmente ausente. A fe dános algo xa que o feito de que este futuro exista cambia o presente, ao estar este marcado pola realidade futura.
A esperanza cristiá é a proposta existencia do cristián fronte á amarga desilusión por tantos soños rotos, fronte ao desalento pola pobreza dos nosos medios, ante a tentación de encerrarnos no propio egoísmo e refuxiarnos na indiferenza ante o sufrimento de tantos seres humanos.
Como di o profeta Isaías, Deus dá forzas ao que está canso e acrecenta o vigor do que está exhausto (Cfr. Is 40, 29). Por iso, a Coresma chámanos a poñer a nosa fe e a nosa esperanza no Señor, porque só cos ollos fixos no Señor resucitado podemos acoller a exhortación de San Paulo: “Non cansemos de facer o ben”.
Facer o ben é implicarse na caridade activa cara ao próximo. Durante esta Coresma practiquemos a esmola, dando con alegría; aproveitemos especialmente este tempo para coidar a quen teño preto; busquemos a quen está necesitado; escoitemos ao que non ten con quen comunicarse e sofre a soidade. Poñamos en práctica a invitación de facer o ben a todos, entregando o noso tempo para amar aos máis pequenos e indefensos, aos abandonados e desprezados.
3.-Sen desfalecer, ao seu tempo cultivaremos.
A Coresma lémbranos cada ano que “o ben, como tamén o amor, a xustiza e a solidariedade, non se alcanzan dunha vez para sempre, han de ser conquistados cada día” (Fratelli tutti, 11). Por tanto, pidamos a Deus a paciente constancia do agricultor para non desistir en facer o ben. Neste tempo de conversión, unidos no corazón da Igrexa e coa forza da graza de Deus, non nos cansemos de sementar o ben. Preparémonos co xaxún e a oración para facer fecunda a nosa vida coa caridade.
Temos a certeza na fe de que, se non desfalecemos, ao seu tempo cultivaremos e de que, co don da perseveranza, alcanzaremos os bens prometidos para a nosa salvación e a dos nosos irmáns.
Que a Virxe María, a nosa nai, nos obteña a graza de ser pacientes e non desfalecer no noso camiño de conversión, sempre baixo o seu amparo e protección.
Vigo, 2 de marzo de 2022.
+ Luís Quinteiro Fiuza
Bispo de Tui-Vigo
