Na terceira semana da campaña #HazMemoria que a Conferencia Episcopal Española puxo en marcha xunto cos medios de comunicación Ecclesia, Trece e COPE, o contido céntrase na importancia da familia.
Con este hashtag #HazMemoria preténdese poñer en valor o papel da Igrexa e dos cristiáns no traballo da sociedade e a importancia da súa achega ao ben común de todos.
Con esta campaña de doce temas, que durará ata o 30 de xuño, preténdese facer presente nos medios de comunicación a vida real da Igrexa, as actividades que realiza, as persoas que a levan adiante, as historias que fan visible a acción da Igrexa no mundo.
Apoio á familia e a vida
A vida humana, desde o primeiro momento da súa existencia, necesita coidado e protección. Como o ser humano é social por natureza, cada persoa necesita unha contorna social que lle garanta a subsistencia, nos primeiros momentos da vida, e que lle permita integrarse na sociedade cos coidados que ela facilita. Esa contorna é a familia, o primeiro lugar no que a vida é acollida. Xorde nela e vincúlase inmediatamente con ela creando lazos que lle permiten os primeiros coidados e a protección no medio do ambiente difícil no que se vén á vida.
Pero non é só iso, a familia é tamén o lugar onde se establecen as primeiras relacións que nos permiten crecer en humanidade. E adoitan ser unhas relacións creadas por vínculos de amor e de afecto. O amor sostén á familia unida e permítelle crear un tecido que acompaña nos momentos bos e que sostén e protexe nos momentos de crises persoais, sociais ou económicas. Na familia, a persoa asómase á vida protexida e amada.
Os vínculos de amor entre as persoas dunha familia son os máis fortes que se poden establecer. A unión da familia no matrimonio xera un vínculo irrompible que mantén unha relación para toda a vida. O amor sostén no seo da familia, a entrega dos cónxuxes, a xenerosidade dos pais, a dispoñibilidade dos fillos e o coidado dos anciáns ou dos máis desfavorecidos.
Nestes momentos de crise sanitaria, social e económica, a familia sostivo a moitas persoas no amor e na compañía e permite que facilmente poidan reinserirse no leito da sociedade quen quedou á marxe como consecuencia desas loitas. Tantas persoas volveron ás súas familias de orixe cando a dureza da crise facía insostible a propia vida, o estilo que se alcanzou, ou cando a soidade, a dor e a tristeza tomaba posesión dos corazóns.
- A familia é o primeiro lugar de relación para o ser humano. Nela fórmase, recibe os primeiros coidados e asómase á vida protexido e amado.
- Vínculo que une á familia é o amor que se expresa en entrega, xenerosidade, dispoñibilidade e coidado do outro.
- A familia, nestes momentos de crise sanitaria, económica e social, é a rede que sostén a todos os seus membros no coidado, no amor, na compañía.
- A presenza dos fillos é un signo de plenitude da familia.
- A familia que vive xenerosamente aberta á vida, sostén aos seus membros máis débiles e busca colaborar no ben común, é testemuño do valor da vida e presta un servizo valioso á sociedade.
- A familia é a mellor escola para que os nenos aprendan o valor da vida humana e aprendan a respectar e promover a vida de todos, especialmente a dos máis débiles.
- Educando á mocidade para o amor e a vida estaremos a poñer os cimentos máis sólidos para unha cultura da vi
- Primeiro ámbito para testemuñar e ensinar a vida cristiá aos máis novos é a familia que vive, celebra e anuncia a súa fe en Xesús.
Vínculos de amor
O tesouro de cada persoa, así se viu neste tempo especialmente, é a familia na que un naceu e a familia que formou. Os fillos son a maior e mellor achega da familia ao ben común da sociedade, pois cada un deles é signo de plenitude. De amor recibido e compartido. De confianza de Deus nos pais aos que entrega un fillo común para que o acompañen desde o seo materno ata o momento en que forme outra familia.
A experiencia do coidado dos máis pequenos e débiles permite aos seus membros vivir xenerosamente abertos á vida, ensina a soster aos que sofren preto e ofrece un testemuño do valor da vida por encima de todo.
Por iso, a familia é a mellor escola para que os nenos aprendan o valor da vida humana e aprendan a respectar e promover a vida de todos, especialmente a dos máis débiles. Cando os fillos son educados para o amor e a vida están a poñerse os cimentos máis sólidos para que floreza de novo unha cultura da vida na que a morte nunca sexa unha opción que se ofrece ante calquera problema.
A Igrexa, familia de familias
Na Igrexa, en cada comunidade que a conforma, existe unha familia de familias. Grupos de persoas reunidos ao redor de Xesús pola forza do Espírito Santo que se relacionan por amor e para o amor. A relación entre os membros da Igrexa é similar á que se vive no interior do fogar. É unha comunidade de persoas relacionadas por amor no que se transmiten os trazos propios da familia: celébrase, compártese, ensínase, aténdense os uns aos outros, cóidase, protéxese.
O Papa Francisco insiste na necesidade de que a familia e a Igrexa camiñen xuntas pois ambas dan testemuño da comuñón de amor cuxa fonte última é Deus mesmo. A partir da súa propia experiencia en Nazaret cando iniciou a súa vida pública, Xesús formou ao seu redor unha comunidade, unha con-vocación de persoas: quixo a Igrexa. E quíxoa como unha familia hospitalaria, unha casa onde todos, sen exclusión, fosen acollidos e amados.
O primeiro ámbito para testemuñar e ensinar a vida cristiá aos máis novos é a propia familia que vive, celebra e anuncia a súa fe en Xesús. En estreita relación, a parroquia contribúe ao crecemento na fe de todos os seus membros, ofrece os leitos da graza e un lugar no que facer posible o compromiso cos necesitados e os que sofren, dentro ou fóra da parroquia.
A Igrexa anima e está á beira das familias axudándoas a descubrir camiños que lles permitan superar todas as dificultades, cunha mirada esperanzada cara ao futuro e coa man que serve, coida e acolle tendida cara aos que sofren neste tempo. A familia é realmente hospital de campaña, lugar de acollida, e modelo para a vida da comunidade cristiá.
Ao celebrar na Igrexa o ano “Familia Amoris Laetitia” o empeño debe ser construír familias sostidas pola alegría do amor, que reflicten no mundo a súa contribución ao ben común da sociedade. Unha humanidade con familias fortes sostén a fortaleza no presente e a esperanza no futuro.
