A delegación de Pastoral da Saúde de Tui-Vigo convida á participación do curso en formato virtual “Desenvolvemento das virtudes para unha vida plena”, con motivo da Xornada Mundial do Enfermo que se celebrará o vindeiro mércores 11 de febreiro.
Os xoves 4, 11 e 18 de febreiro, de 17:00 a 20:00 horas, Luís Aranguren, fílósofo, teólogo e escritor impartirá o curso “Desenvolvo das virtudes para unha vida plena”. Tres sesións en formato virtual cun claro obxectivo de crecemento persoal, como nos debullou na seguinte entrevista:
Este curso está dirixido a persoas que necesitan facer sínteses entre espiritualidade e ética cristiá, que se van a atopar nel?
Atoparémonos connosco mesmos en tanto que somos persoas necesitadas de facer esa conexión. E ao non ser unha conexión operativa ou aplicada, senón constitutiva, necesitamos espazo e tempo para reconectar co mellor de nós mesmos.
Que é unha vida plena e como nos pode axudar o Evanxeo?
Unha vida plena é aquela en a que podemos desenvolver nosas mellores posibilidades de vida felicitante nunha sociedade xusta. A proposta de Jesús ao redor das bienaventuranzas e a configuración da vida cristiá como testemuño de vida virtuosa contribúen a forxar unha vida plena. Plenitude non é sinónimo de perfección, de logro de metas, de superación de obstáculos, de competir por obter o máximo beneficio, senón máis ben de integración das propias sombras nun ámbito de sentido e conectados a unha fonte que emana amor e coidado, máis que rigor e obediencia. Desde aí a vida plena busca aqueles valores que valen por si mesmos, que non teñen prezo nin son permutables, e que ao realizalo de maneira habituar convértennos en persoas virtuosas. Así, dicimos: Juan é xeneroso, María é compasiva; Mohamed é solidario, etc.
Cales son as principais virtudes que deberiamos cultivar e como facelo?
Poderiamos deternos nas vellas virtudes cardinales e xa temos para varios días: prudencia, xustiza, fortaleza e temperanza dannos conta de todo un programa de traballo. É posible que o termo “virtude” e non digamos “virtudes cardinales” sóennos a algo pasado e vello. Con todo, por exemplo, nunha sociedade polarizada e simplista onde toda discusión colócase no terreo do dilema entre branco ou negro, a prudencia é a virtude que nos axuda a discernir entre cursos intermedios de acción transformando o dilema ou os dilemas en problemas complexos que requiren solucións non fáciles nin inmediatamente exitosas.
Da teoría á práctica hai un longo percorrido. É posible?
Sempre, pero tamén é certo que unha boa práctica require dunha sólida teoría, ou polo menos é o que eu penso. Non basta o espontaneísmo moral nin a procura inmediata de caixa de ferramentas que nos resolvan os problemas. Este curso formativo pódenos axudar a conectar coa nosa fonte interior e cos fins éticos que marcan unha vida plena. Nunha sociedade abarrotada de medios e de instrumentos esquecémonos dos fins. Como di o papa Francisco en Laudato Si, “temos moitos medios para tan escasos e raquíticos fins” ( LS 203)
Ser virtuoso é case un camiño de santidade. Hai un método para isto?
Pensemos nesa santidade do veciño ou a veciña da porta de á beira. A pandemia do coronavirus ou a gran nevada destes días dannos exemplo de santidade anónima. Método significa “camiño”. E a vida cristiá en si mesma é camiño de seguimento de Jesús. Creo que non é san propoñernos ser santos como obxectivo ou meta. Se é así algo falla. Probablemente ningún santo nin santa propúxollo; atopoullo no camiño. Penso en San Óscar Romero, arcebispo de San Salvador, bispo moderado e beato, que #ante as inxustizas que ve no seu país, empeza a ver cos ollos de Deus e a sentir co corazón compasivo de Deus. A súa vida dá un xiro copernicano aos 60 anos e sendo xa arcebispo. Non sabemos onde nin cando nos pode sorprender a proposta de vida virtuosa. Habemos de estar preparados e saber vivir na boa nova do Deus de Jesús.
Sempre estamos a tempo de vivir plenamente?
Por suposto; o caso de San Romero de América, como o chaman os seus paisanos, é evidente. Mesmo poderiamos falar dunha morte na plenitude do vivir. Entre outras cousas é o que nos podemos atopar nas unidades de coidados paliativos, onde a plenitude do vivir non está asociada con curación médica senón con coidados que inducen e acompañan a quen quere e pode a vivirse plenamente #ante a inminencia da morte.
O curso vai desenvolver en tres sesións. Serán suficientes?
Os cursos sempre son un mergullarse na vida plena que acontece na vida cotiá: aí é onde obtemos o verdadeiro certificado de aproveitamento académico.
O curso “Desenvolvo das virtudes para unha vida plena” consta dun crédito de 9 horas lectivas. As persoas interesadas poden facer a súa inscrición directamente aquí ou chamando a teléfono 918 06 06 96.
