Entre as accións do Plan Pastoral para este novo curso atópase a creación do servizo diocesano do catecumenado que «sen detraer a importancia que a comunidade cristiá inmediata, a parroquia, ten no proceso de iniciación cristiá, póñase ao seu servizo ofrecendo axudas, materiais, itinerarios e orientacións; mesmo, se fose necesario, organizando no ámbito diocesano un espazo de acollida e formación dos catecumenados». A gran pregunta que un se pode expor nestes momentos da historia é, necesita a Igrexa recuperar o catecumenado de adultos, práctica habitual das primeiras comunidades cristiás, que se diluíu co paso do tempo?
Sara Suárez, aos seus máis de 30 anos, sentiu interese pola fe desde que era nena, a pesar de non recibir os sacramentos de iniciación cristiá. O pasado 13 de novembro, ese interese, transformado máis tarde en desexo e vocación, conduciuna a entrar á «nova vida» por medio da auga e do Espírito, despois de meses de preparación na parroquia de Santa Mariña de Cabral. A celebración na que recibiu o tres sacramentos de incitación cristiá estivo presidida polo bispo de Tui-Vigo, Mons. Luís Quinteiro Fiuza.
Procedente dunha familia numerosa de catro irmáns, pero «mixta» —a súa nai católica e o seu pai testemuña de Xehová—, foi educada para decidir por ela mesma a fe que quería profesar. Estudou no colexio católico Amor de Deus, onde recibiu unha educación católica, mentres que en casa o seu pai líalle os libros das Testemuñas, aínda que «nunca me levou ao templo das Testemuñas», nin tampouco asistía á eucaristía coa súa nai máis aló das grandes celebracións como o Domingo de Ramos.
O seu gallo de recibir o Bautismo «non é unha cuestión que decida da noite para a mañá, senón que é algo que xa levo procesando, meditando, durante moito tempo. Si que é verdade que me foi un pouquiño máis complicado, porque xa levo 10 anos tentando bautizarme». Durante ese tempo percorreu diversas igrexas onde me dicían que tiña que facer os tres sacramentos xuntos pola fe adulta. Ao principio, custoume aceptar que tiña que ser todo xunto porque eu quería ir de maneira máis progresiva: primeiro o bautismo e despois o resto de sacramentos».
Despois de chamar a varias portas, reencontrouse de maneira casual con Avelino Rodríguez, párroco de Santa Mariña de Cabral e profesor de Relixión de Sara durante o seu paso polo IES Ricardo Mella. Tras comentar o seu caso unha vez máis, Avelino «púxomo tan sinxelo» que, cando citou a Sara novamente, ela non llo pensou dúas veces e acudiu ao encontro. Desde entón, estivo formándose en Teoloxía co seu catequista, coa que me sentín moi a gusto, moi acollida» e agradecida.
O 13 de novembro, Sara Suárez acudiu ao templo parroquial de Santa Mariña de Cabral para formar parte da Iglesia, con nervios, pero tamén co desexo de «sentirme en comuñón con Deus; de lograr, por fin, pertencer a Deus da maneira que el quere. Estou a facer algo que levo moitos anos querendo facer». Durante esta celebración, estivo acompañada por toda a comunidade parroquial de Cabral —familias, catequistas, nenos e mozos que se preparan para recibir a Primeira Comuñón e a Confirmación—, pero tamén por amigos e familiares que, desde o primeiro momento, acompañárona neste proceso de achegarse á fe católica.
O bispo de Tui-Vigo, Mons. Luís Quinteiro, quen presidiu a eucaristía, manifestou que «Deus fortalece á Igrexa coa túa chegada, Sara. É unha axuda, unha graza de Deus para todos nós. Por iso, queremos vivila con alegría e con gozo, non porque queiramos presumir de ti, senón porque realmente ti es unha graza moi importante, para ti, para esta comunidade de Cabral e para todos os que camiñamos no camiño do Señor. Por tanto, damos grazas a deus pola túa vocación cristiá; queremos acompañarche e queremos seguir abrindo camiños de esperanza contigo, nesta espera silenciosa, pero confiada e firme do Señor».
Frases de Sara Suárez
Non é unha cuestión que decida da noite para a mañá, senón que é algo que xa levo procesando, meditando, durante moito tempo
Custoume aceptar que tiña que ser todo xunto porque eu quería ir de maneira máis progresiva
Estou a facer algo que levo moitos anos querendo facer
Cando un ten amor por algo, neste caso, amor por Deus e quere estar en comuñón con Deus, porque sente como unha necesidade, entón non hai barreiras, non hai vergoñas, nin medo
Deus fortalece á Igrexa coa túa chegada, Sara. É unha axuda, unha graza de Deus para todos nós. Por iso, queremos vivila con alegría e con gozo
Agora, como filla de Deus, cando lle preguntan que lle pide á Igrexa, Sara responde con determinación: «a verdade é que non lle pido nada en si, porque o meu pai sempre me dixo que hai máis felicidade en dar que en recibir e en servir que en ser servido. Entón, de primeiras, fago algo, pero non “a cambio de”. Agora ben, como institución, seguiríalle pedindo que mantivese a fe e a esperanza dos nosos corazóns, porque a vida sen fe nin esperanza, non é vida». Neste sentido, Sara expresa que «a maneira máis efectiva de conseguilo é sendo un pouco máis flexible; non falo de transgredir normas, senón de transmitir a calor persoal, o que che entendan, que che acollan, que non sexa todo tan burocrático. Eu co tempo tiven que entender que hai unhas normas, que cando entras na casa de Deus —como calquera que entra en casa de alguén—, tes unhas normas. Eu tiven que aprender a aceptar que esas normas eran facer os tres sacramentos á vez. Por iso, se tivese que pedirlle algo á Igrexa sería iso: un pouquiño máis de proximidade, de aceptación, de ser máis flexible, de poñelo un pouquiño máis fácil».
«O que move o mundo e o que promove Deus e Xesucristo, é o amor», comenta Sara ao falar doutras persoas que poidan estar na súa mesma situación. A eles lémbralles que «cando un ten amor por algo, neste caso, amor por Deus e quere estar en comuñón con Deus, porque sente como unha necesidade, entón non hai barreiras, non hai vergoñas, nin medo. Se realmente téñeno no corazón e sénteno, que non dubiden, que o fagan porque nunca é tarde».
Escucha a entrevista a Sara Suárez no programa O espello de Tui-Vigo, emitida o venres 11 de novembro.
A entrevista comeza no minuto 5:18.
